Prematüre doğan bebeğin 32 haftalık ve sırf bin gram civarında bir kiloya sahip olması riskleri de beraberinde getirdiğini söyleyen Prof. Dr. Şaşmazel, “İlk amacımız, anne karnındaki deveranı tekrar sağlayarak çocuğun büyüyüp kilo almasını sağlamak oldu. Birinci basamakta akciğere giden damarlara bant yerleştirerek bedendeki kan akışını dengeledik. Bebek 45 günlük olduğunda, yeni bir sorun ortaya çıktı. Akciğerlerden dönen kan, kesede birikerek darlığa neden oldu. Durumu fark eder etmez ikinci bir ameliyat planladık. Yaklaşık 2 bin gram tartısında olan bebeğimizin ikinci ameliyatında kese ile kalp ortasında temas kurduk. Akciğere giden bantları koruyarak anne karnındaki deveranı devam ettirdik. Ameliyat sonrası süreci yeni doğan ağır bakım ünitesinde takip ettik” dedi.
Bebeğin gelişimini sabırla takip ettiklerini lisana getiren Prof. Dr. Şaşmazel, “90 günün sonunda, bebeğimiz 3,5 kilogramı aştı ve hayati değer taşıyan üçüncü ameliyatı gerçekleştirdik. Kalbin sol tarafının gelişimi yetersiz olduğu için üçüncü ameliyatta sol kalbe yönelik bir operasyon yaptık. Böylece bedene istikrarlı kan akışını sağlayarak hayati bir adım atmış olduk” diye konuştu.
Ameliyat muvaffakiyetinin temelinde grup dayanışması olduğunu belirten Prof. Dr. Şaşmazel, sözlerini şöyle tamamladı:
“Bu bebek, dünya üzerinde bu biçimde hayatta kalan sayılı örneklerden biridir. Bu muvaffakiyet, anne karnında yapılan gerçek teşhis ve planlı süreçler sayesinde geldi. Kalp cerrahisi, yeni doğan ağır bakım hemşireleri, anestezi hekimleri ve yeni doğan uzmanları, büyük bir özveriyle çalıştı. Muvaffakiyet, takım işidir.”